Młody Technik 2008/04
Poznaliśmy już fulereny i węglowe nanorurki, ale ostatnio powszechną sensację wzbudza najnowsze odkrycie naukowców zajmujących się badaniem węglowej rodziny. Tym odkryciem jest „grafen”.
Jedną z alotropowych odmian, w jakich węgiel występuje w przyrodzie, jest jak wiadomo grafit. Ludzie mają z nim do czynienia od najdawniejszych czasów. Jest to minerał stalowoszary, brązowawy lub czarny, nieco twardszy od talku (skalę twardości minerałów Mohsa podajemy w oddzielnej ramce). W dotyku grafit wydaje się śliski i tłusty, a ponadto łatwo brudzi palce. Z grafitu – jak wiemy – robi się rdzeń ołówka, używanego do pisania i rysowania. Często wykorzystywany jest on jako materiał smarujący tam, gdzie nie używa się smarów ciekłych. Grafit charakteryzuje się bardzo dobrą łupliwością na płaskie warstwy, a dzieje się to dzięki strukturze jego kryształów, składających się z wielu płaskich heksagonalnych warstw atomów węgla, utrzymywanych razem blisko siebie dzięki działaniu sił van der Waalsa. Długość boku sześciokątnego ogniwa sieci wynosi 0,142 nanometra, a odległość pomiędzy poszczególnymi warstwami – 0,335 nanometra.
Czytaj dalej „Co to jest grafen?”